ไม่มีความจำเป็นที่จะใช้เวลาอันมีค่ามาถกเถียงโต้แย้งกัน เพราะเรื่องเพียงเล็กๆก็เกิดการโต้เถียงกันอย่างไร้สาระ ในชีวิตของคนเรามีเรื่องควรค่าแก่การทนุถนอมอีกมาก ยอมรับในความผิดของตนอย่างจริงใจ ยอมรับในการขอโทษจากผู้อื่น ให้อภัยและให้ความเข้าใจกับผู้อื่นก็จะสามารถขจัดความเคียดแค้นและความกลัดกลุ้มได้ ในโลกนี้ถ้าความโกรธแค้นและความขัดแย้งน้อยลงบ้าง การอยู่ร่วมกันก็จะดีขึ้น การปฏิบัติธรรมง่ายหรือยาก เราเองทำตัวเราให้เหมือนเครื่องกรองน้ำ น้ำขุ่นที่มีอยู่ในตัวเราจะผ่านการกรองจนกระทั่งใสได้ในที่สุด ความอ่อนน้อมนั้นเป็นสิ่งที่น่าชื่นชม การอ่อนน้อมนั้นควรที่จะออกมาจากใจ ถ้าไม่ได้ออกมาจากใจไม่ถือเป็นการอ่อนน้อมที่แท้จริง หนทางการบำเพ็ญจะต้องก้าวเดินด้วยขาตัวเอง เราพึ่งผู้อื่นไม่สู้พึ่งตัวเอง ในขณะพึ่งตัวเองจะต้องให้ความช่วยเหลือผู้อื่นด้วย นี่คือจิตเมตตาที่เหล่าพุทธะให้การสั่งสอน ผลไม้สุกงอมหากไม่ทานก็รังแต่จะเน่าเสีย ธรรมะฟังแล้วไม่ปฏิบัติก็เปล่าประโยชน์
……….เรื่องเล่าจากชีวิตจริง………
สามีภรรยาคู่หนึ่งอาศัยอยู่บ้านหลังหนึ่ง ทุกๆเช้าภรรยาจะแอบมองดูเพื่อนบ้านจากหน้าต่างชั้นบนและวิ่งกลับมารายงานให้
สามีฟัง “เธอดูเพื่อนบ้านเราสิ เขาซักผ้าไม่เป็นรึไง คราบสกปรกบนเสื้อผ้าเต็มไปหมด เขาซักยังไงของเขาเนี่ย!!!” สามี: “เธอก็อย่าไปสนใจคนอื่นเขาเลย เราซักของเราให้สะอาดก็แล้วกัน” แต่ก็ยังไม่วายที่เธอจะแอบซุ่มดูเพื่อนบ้านและตำหนิอยู่ในใจทุกวัน บางครั้งก็อดไม่ได้ที่จะเอาเรื่องนี้มาเล่าให้สามีเธอฟัง “ฉันคิดไม่ออกเลยว่า ทำไมเขาถึงทนซักอยู่อย่างนั้นได้ทุกวัน ทั้งๆที่เสื้อผ้าก็สกปรก !!”
อยู่มาวันหนึ่ง ภรรยาตะโกนเรียกสามีเสียงดังลั่น สามีจึงรีบวิ่งมาหน้าตื่น “เร็วๆๆๆๆ มาดูนี่สิ เหลือเชื่อจริงๆ วันนี้เกิดอะไรขึ้นเนี่ย เสื้อผ้าของเขาทำไมดูขาวสะอาดผิดหูผิดตา หรือเขาเปลี่ยนผงซักฟอก หรือเขามีสูตรอะไรซักผ้าให้สะอาดราวกับปาฏิหาริย์”????
สามีอดขำไม่ได้ถึงหัวเราะออกมา : “นี่คุณ !!!! รู้มั้ยว่าฉันรำคาญเธอเหลือเกิน จนทนไม่ไหวตื่นมาเช็ดกระจกหน้าต่างแต่เช้า….กระจกบ้านเรามันสกปรก..!!! เธอเห็นอะไรมันก้สกปรกไปหมด”
มนุษย์เราชอบมองคนอื่นโดยผ่านใจ (อัตตา) ของเราหากใจเราสะอาดเราก็จะเห็นแต่สิ่งที่ดีๆ แต่ถ้าใจเรานั้นสกปรกเรามองอะไรก็เห็นเป็นชั่วไปหมด การที่เรามองคนอื่นว่าชั่วร้าย เราต้องเข้าใจว่าแท้ที่จริงแล้วสิ่งที่เราเห็นมันเกิดขึ้นจากภายในจิตใจของเรานั่นเอง เราจะต้องบำเพ็ญขัดเกลาจิตใจให้สะอาด เพราะเมื่อไหร่ที่เรามองอะไรก็ไม่ดีไปหมด ตัวเราเองนั่นแหละที่จะเป็นทุกข์กังวล เท่ากับทำชีวิตให้จมอยู่ในนรก แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เรารู้จักมองโลกในแง่ดี ความคิดของเราก็จะสะอาดสดใส จิตใจก็จะเบิกบานมีความสุข
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น