พูดถึงคนที่เป็นสามีภรรยา หากสามีภรรยาร่วมบำเพ็ญธรรมกันพร้อมหน้า แต่ก็ใช่ว่าจะมีความเข้าใจในหลักธรรมเหมือนกัน บางทีคู่ครองของเจ้าอาจจะคิดว่ากาลเวลาคับขันจะต้องเร่งรีบปฏิบัติธรรม หนึ่งอาทิตย์มีเจ็ดวันก็ไม่อยู่บ้านสักวันแถมบางครั้งยังไปต่างประเทศ ส่วนเจ้าก็คิดว่าต้องดูแลครอบครัวให้ดีก่อนเวลาว่างจึงจะไปสถานธรรม มีบ้างหรือไม่ เพราะความเห็นที่ต่างกันจึงก่อให้เกิดความขัดแย้ง ถึงตอนนั้นจิตใจก็เริ่มเย็นชา สามวันไม่พูดจา ห้าวันอาละวาดกันครั้งใหญ่ ต่างคนต่างคิดว่าทะเลาะกันไปเพื่องานธรรม น่าขำไหม????? บางครั้งพวกเจ้าจะต้องคิดถึงใจเขาใจเรา พูดคุยกันให้รู้เรื่องเพื่อหาทางแก้ไข แล้วเจ้าก็จะรู้สึกดี เขาก็จะรู้สึกดีเหมือนกัน รู้ไหม??? บางคนทำงานธรรมได้อย่างฉลุย ประสบความสำเร็จแต่ว่าเมื่อกลับไปถึงบ้านล่ะ เอาสีหน้าเย็นชากลับไปให้คนที่บ้านดูให้รู้ทุ่มเทเต็มที่ กลับมาถึงก็เข้านอน ไม่สนใจเรื่องอะไรทั้งสิ้นทำเช่นนี้ก็ไม่สมบูรณ์ สามีภรรยาก็เหมือนนกป่าเดียวกัน อยู่กันนานวันบรรยากาศก็จืดชืด ทำตัวปล่อยปะละเลยหลงลืมไปว่าต้องให้ความเคารพซึ่งกัน เริ่มพูดจาที่น้ำเสียงที่ไม่ดี ในบางครั้งก็เผลอหลุดปากใช้ถ้อยคำหยาบช้า ด่าว่ากันเสียงดัง อีกฝ่ายก็เกิดความรำคาญ มันเป็นเช่นนี้ไหม???? บางครั้งหน้าที่การงานของสามีไม่ราบรื่น คนที่เป็นภรรยามีเงินเดือนสูงกว่าสามีเสียอีก จึงเกิดความหยิ่งยโสดูถูกสามีของตัวเอง สมควรทำเช่นนี้ไหม???? ในเวลาเช่นนี้ เจ้าควรที่จะให้กำลังใจสามี ประคับประคองช่วยเหลือให้เขาสามารถยืนขึ้นมาใหม่ให้ได้ นอกจากนี้ยังมีสามีบางคนลงมือตบตีภรรยา เป็นเพราะเขาไม่ให้ความอบอุ่นเพียงพอหรือ??? หรือเขาขาดความอดทน หรือว่าเขาปากเสีย เมื่อมีปัญหาเกิดขึ้นก็ใช้คำพูดถากถาง นี่เป็นเพราะเจ้ายังไม่สงบที่จะไตร่ตรองถึงสาเหตุที่แท้จริง ใช่หรือไม่?? ยังมีปัญหาแม่สามีกับลูกสะใภ้เข้ากันไม่ได้ใช่ไหม พวกเจ้าผู้ชายต้องอยู่ระหว่างกลาง จะช่วยฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งก็ไม่ดี หากว่าเจ้าเข้าข้างภรรยา ไล่พ่อแม่พี่น้องออกจากบ้าน คนอื่นเค้าจะว่าเจ้าอย่างไร คนอื่นเค้าคงไม่พูดถึงเจ้าเท่าไรแต่จะพูดถึงภรรยาเจ้าเสียมากกว่า พวกเราจะต้องรู้จักวางตัวให้เป็น ไม่มีเรื่องอะไรยากเกินแก้ขาดแต่เพียงการประสานทำความเข้าใจกันเท่านั้น เพราะเราทุกคนล้วนมาจากสิ่งแวดล้อมที่ต่างกันก็ย่อมมีความเคยชินในการดำเนินชีวิตที่ต่างกันเป็นธรรมดา ถึงตอนนั้นเจ้าจะต้องค่อยๆ ปรับเปลี่ยนไม่ใช่ยิ่งกระพือให้ไฟลุกลามเร็วขึ้น
การอยู่ร่วมกันนอกจากเราจะต้องเห็นใจผู้อืนแล้ว เราต้องยอมรับและแก้ไขข้อผิดพลาดของตนเองด้วย ไม่ใช่มองคนอื่นผิดแต่อย่างเดียวแต่มองตัวเองผิดไม่เป็น อย่างนี้ก็ไม่ใช่คนที่น่าเป็นมิตรด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น