ชีวิตของเราคือสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นและถูกกำหนดไว้ด้วยกรอบและข้อกำหนดมากมายที่ถูกสร้างขึ้นจากครู พ่อแม่ สังคม ความเชื่อทางศาสนา หนังสือ เพื่อน ฯลฯ หรืออาจเกิดจากอาหารและสิ่งแวดล้อม ทุกสิ่งที่กล่าวมาล้วนมีผลต่อความคิดและตัวตนของเราทั้งสิ้น เราต้องถามตัวเองว่าอยากมีอิสระไปทำไม??? อิสระไม่ได้แปลว่าเราจะทำทุกสิ่งตามใจโดยไม่สนใจใคร เช่น ในความเป็นลูกเราควรเชื่อฟังพ่อแม่ เราต้องเคารพอาจารย์ เราไม่จำเป็นต้องต่อต้านคำสอนของศาสนาแต่เราต้องมีอิสระ อิสระจากความกลัว อิสระที่ทำให้เรากล้าคิดกล้าทำและกล้าเชื่อในสิ่งที่ถูกต้องและดีงาม แต่เมื่อเราหยุดต้องคำถามกับตัวเองว่า เราจะใช้ชีวิตอย่างไร??? นี่ละ เรากำลังใช้ชีวิตและมิได้ถูกชีวิตครอบงำ เราต้องหาวิถีทางของเราเองหนทางที่มิได้ถูกบงการหรือวางจัดไว้ด้วยใครคนใดคนหนึ่ง เราต้องปล่อยให้มันเป็นเพียงชีวิตจากนั้นเราจึงใช้ชีวิต ชีวิตก็เหมือนดอกไม้ เราต้องรักที่จะมองดูมัน มองให้เห็นความงามที่ซ่อนอยู่ เราต้องรักดอกไม้มิเช่นนั้นดอกไม้จะเป็นความงามที่ว่างเปล่า ความงามนี้จะไร้ค่าทันทีเมื่อเราปล่อยให้สิ่งต่างๆมาครอบงำและบงการให้เราต้องใช้ชีวิตไปวันๆอย่างซ้ำซากและน่าเบื่อหน่าย เพราะเราอาจมีทุกสิ่งทั้งคู่ชีวิต ลูก บ้าน รถยนต์ เงินทอง ชื่อเสียง ฯลฯ สิ่งเหล่านั้นจะเหมือนดินที่แห้งผากเมื่อเราอยู่ร่วมกับมันโดยปราศจาก “ความรัก” เราอาจเป็นผู้บริหารและผู้นำที่เก่งกาจ เป็นแพทย์ผู้เชี่ยวชาญที่รักษาคนไข้ เป็นครูอาจารย์ที่ไร้ที่ติ เป็นคนทำงานที่มุ่งมั่นพัฒนาตัวเอง ฯลฯ แต่ถ้าเราไม่มีความรักอยู่ในหัวใจเราก็เหมือนคนที่ตายแล้วเพียงแต่ยังหายใจอยู่เท่านั้นเอง
現在的我 是多麼的幸福 現在的我 是多麼的知足 現在的我 正受著上天無盡的庇護 走在光明燦爛 多采多姿的修辦路上 我是多麼的幸運與幸福 這人生真是一門深入
我要將這一份幸福與這一份幸運 永遠的傳輸 讓不幸的人 感受到這一份幸福 讓不幸的人 領受到這一份幸運 這是我的使命 這是我的責任 我要當菩薩的千手千眼 我要當人間的菩薩 這是我的使命 這是我的責任 我要當菩薩的千手千眼
我要當人間的菩薩
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น