บุญ เกิดจากการบริจาคออกไป อะไรที่เราให้บริจาคออกไป นั่นคือความเห็นแก่ตัวในใจเรา กุศลเกิดจาการตระหนักคิดรู้ รู้ในความจริงที่ถูกต้อง เที่ยงธรรม รู้ว่าสิ่งใดเป็นสิ่งดีที่ควรทำ แต่เมื่อทำแล้วก็ไม่ควรยึดติดยึดอยากในความดีที่ตนทำ
ทำแต่ดี มิใช่ดีแต่ทำ
พูดแต่ดี มิใช่ดีแต่พูด
คิดแต่ดี มิใช่ดีแต่คิด
ทำบุญหวังผล….ผลนั้นไม่เป็นกุศล กุศลที่แท้จริงนั้นไม่จำเป็นต้องทำด้วยเงินหากแต่
เราสามารถบริจาคความโง่และความเห็นผิดออกไปจากจิตใจของเราได้ นี่ต่างหากที่เป็นบุญกุศลที่แท้จริง…..ที่สุดของการทำบุญคือการลดทอนความเห็นแก่ตัวเราในใจไม่ใช่เพิ่มพูนความอยากในกิเลสไม่ใช่การละโมบหวังในการตอบแทนบุญ การทำบุญที่แท้ต้องปราศจากการเรียกร้องใดๆ ต้องมิได้ทำบุญด้วยจิตใจอันหิวการะหายในผลบุญ ให้ก็คือให้ ให้โดยที่ตัวเองต้องไม่เดือดร้อน ให้เพื่อฝึกจิตใจให้ลดกิเลส ลดความโลภ ความยึดติดในตัวตน ให้เพื่อทำให้เรารู้ว่า เราต่างเกิดมาเป็นเพื่อนร่วมเกิด แก่ เจ็บ ตาย เหมือนกันทั้งหมด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น