รักกันไว้เถิด

ชีวิตของคนเรานั้นอยู่ได้เพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆ ที่จะเกิดมาใช้ชีวิตร่วมกัน หากไม่ว่าเรื่องราวใดก็ใช้แต่อารมณ์ เป็นสิ่งที่ดีไหม? ต่อพี่น้องการเสียสละคือ เคารพผู้เป็นพี่และเมตตาผู้เป็นน้อง ถ้าพี่น้องแล้วไม่รัก ศิษย์จเป็นพี่น้องไปกันทำไมห้าสิบปีร้อยปี ใช่หรือไม่?? เกิดมาเป็นพี่น้องนับแต่วันแรกก็ต้องเป็นไปจนชั่วชีวิต ตอนนี้ไม่รู้จักดูแลพี่น้องเราให้ดี แล้วเราจะอยู่กับเขาไปอย่างไรจนวันตาย ใช่หรือไม่?? เวลาพี่น้องมีเรื่องขัดใจกันก็ต้องให้อภัยซึ่งกันและกันหากมีพี่น้องนิสัยแย่ชอบเถียง ชอบหาแต่เรื่องทะเลาะ จะทำอย่างไร ปะทะกับเขาเลยไหม ??? เราเห็นเขาไม่ดี เราก็ต้องข่มความรู้สึกของตัวเราไม่ไปตอบดต้ ไม่ไปปะทะคารมกับเขา พี่น้องที่รักกันนั้นหายาก การที่จะรักกันจริงนั้นคือออะไร พี่น้องที่รักกันจริงใช่ว่าต้องพูดจาไพเราะต่อกันตลอดเวลา แต่บางครั้งสามารถตักเตือนกันได้อย่างไม่ต้องเกรงใจ ตักเตือนเพื่ออะไร ก็เพื่อให้พี่น้องของเรานั้นไม่หลงผิด ใช่หรือเปล่า ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันเพื่ออะไร เพื่อให้คนในบ้านของเรานั้นได้บำเพ็ญธรรม ท้ายที่สุดแล้วได้กลับคืนขึ้นนิพพานไปพร้อมกัน ไม่ใช่ว่าเราขึ้นนิพพานแล้วน้องเรายังตกอยู่ในนรก เมื่อพี่ขึ้นนิพพานแล้วปล่อยน้อง น้องขึ้นนิพพานแล้วปล่อยพี่ ปล่อยพ่อปล่อยแม่ ปล่อยญาติเราอยู่โลกีย์นี้ ให้เขาเวียนว่ายตายเกิดไม่รู้จบ อันนี้ไม่ถือเป็นการร่วมทุกข์ร่วมสุขกันอย่างแท้จริง ตัดขาดพี่น้องนั้นไม่ใช่ธรรมะ พึงรู้ไว้ว่าพี่น้องคลานตามกันมาล้วนมาจากเหตุปัจจัยในอดีตชาติทั้งสิ้น แล้วจะไปตัดสายสัมพันธ์ง่ายๆได้ฤา หากวันหนึ่งวันใดไปดีมีสุขก็ควรจะคิดถึงพี่น้องคนอื่นๆที่เขายังทนทุกข์ลำบาก ไม่ช่วยพี่น้องตนเองก่อนแล้วเจ้าจะไปช่วยใคร ทะเลาะกันจนมองหน้ากันไม่ติดเพราะเรื่องเพียงเล็กน้อย ถือว่าไม่มีปัญญาใช่หรือไม่?? เกียรติยศหน้าตาของพวกเจ้าสำคัญกว่าอย่างนั้นหรือ เมื่อเทียบกับสายเลือดระหว่างพี่น้องในช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมา สิ่งไหนสำคัญกว่า หากความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องเหลือเพียงแค่ชื่อ เอาแต่หน้าตา เอาแต่แก่งแย่งแข่งขัน ยังจะมีความสัมพันธ์ที่แท้จริงเหลืออยู่อีกหรือ เห็นพี่น้องตกระกำลำบากก็ไม่คิดที่จะช่วย ในใจยังมีอคติว่าเขาเป็นหนี้เราเท่าไรยังไม่คิดบัญชีเลย สิ่งเหล่านี้ถ้าเป็นเจ้าจะรู้สึกสบายใจหรือไม่ รวมถึงพ่อแม่ ยังคงเปรียบเทียบว่าพ่อแม่รักใครมากกว่ากัน มีใครไหมที่จะแย่งกันรักพ่อแม่ หรือว่าทำไปเพื่อชื่อเสียงจอมปลอมเท่านั้น ลูหกตัญญูต้องมีคุณสมบัติของลูกกตัญญู มิใช่บรรยายถึงความกตัญญู พูดเหตุผลยกหลักการ แต่เวลาปฏิบัติไม่เห็นทำตามหลักมนุษยธรรมได้เต็มกำลัง