คนหรือมนุษย์จงเลือกเดิน

คนเรามีความคิด ความรู้สึก เลือกที่จะทำอะไรก็ได้ ไม่ว่าจะดี หรือจะชั่วไม่ว่ากรรมเก่าของเราจะทำให้ชีวิตในชาตินี้ตกทุกข์ได้ยากเพียงใดเราก็สามารถอดทน ขยัน และเปลี่ยนแปลงชีวิตในทางที่ดีได้ ดั่งเช่นตายจากชาติที่แล้ว เกิดมาใหม่ในชาตินี้ ก็เปรียบเหมือน การนอนหลับแล้วตื่นขึ้นมาวันใหม่ เมื่อวาน ขี้เกียจมาก ไม่ไปเดินขายของ จึงไม่มีรายได้ แต่วันนี้ตื่นมาและไม่มีเงินเหมือนเดิม แต่เราตั้งมั่นว่าจะขายของ และก็ออกเดินขายของ จึงทำให้วันนี้มีเงินนี่คือการเปลี่ยนแปลงกรรม หรือเรียกว่า ลิขิตชีวิตตัวเอง โดยปราศจากการอ้อนวอนร้องขอแล้วนั่งนอนรอพระผู้เป็นเจ้า ดังนั้นคนจึงไม่เหมือนกับสัตว์ เพราะสัตว์มีวิถีชิวิตเป็นรูปแบบ ไม่สามารถทำอะไรได้ เกิดมาชาติหนึ่ง รู้จักแค่เพียง กิน นอน เท่านั้นเอง แต่ก็มีหลายคนทำตัวเหมือนสัตว์และบ่นถึงชีวิตตัวเองว่าเกิดมาอาภัพ ทุกสิ่งไม่เพรียบพร้อมได้แต่ อ้อนวอนพระผู้เป้นเจ้า แล้วนั่งรอนอนรอไปวันๆมีคนบางคนเข้าใจว่า การกระทำความดี หรือปฏิบัติกิจศาสนานั้น เป็นเรื่องของคนแก่ ส่วนคนหนุ่มสาวนั้นยังไม่จำเป็น ความเข้าใจในรูปนี้เป็นความเข้าใจที่ผิดพลาด เพราะธรรมะเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับคนทุกเพศทุกวัย เหมือนกับอาหารสำหรับหล่อเลี้ยงร่างกาย จึงเป็นสิ่งจำเป็นแก่ ทุกคน ถ้าร่างกายของใครขาดอาหาร ก็คงถึงแก่ความตายแท้จริงแล้วธรรมะเป็นอาหารหล่อเลี้ยงใจ ใจของคน ขาดธรรมะเขาก็คงเป็นอยู่แบบคนที่ตายแล้ว การตายในขณะที่เป็นอยู่ เป็นการตายที่ร้ายแรงกว่าการตายของคนตายจริงๆ เพราะว่าคนตายจริงๆ ไม่ให้โทษกับใคร แต่คนตายยังเป็นอยู่เพราะขาดคุณธรรมความดี คนประเภทนี้เป็นภัยต่อสังคมมาก ดังนั้นการตายแบบนี้จึงเป็นการตายที่น่ากลัวที่สุด ถ้าหากใครมีธรรมะประจำใจ ธรรมะก็เป็นเกราะป้องกันไม่ให้เราตกไปสู่ความชั่วทั้งในโลกนี้และโลกหน้า และการทำความชั่วนั้นย่อมเกิดแก่คนทุกเพศทุกวัย ถ้าหากเขาไม่มีเครื่องเตือนใจกันแล้ว ความลำบากก็เกิดแก่เขาได้ง่าย โดยเฉพาะคนหนุ่มสาวซึ่งในวัยนี้จิตใจกำลังร้อนแรง ถ้าเอนไปในทางดีก็ดียิ่ง แต่ถ้าเอนไปในทางชั่วก็ชั่วยิ่งนัก แต่ส่วนมากมักเอนไปในทางที่ชั่ว เพราะธรรมชาติของใจคน ปกติก็เดินไปในทางต่ำอยู่เสมอๆ ยิ่งถ้าขาดการห้ามด้วยแล้วก็จะไปกันใหญ่ วัยหนุ่มสาวนี้เปรียบได้ดั่งม้าคะนองที่ขาดสารถีบังคับ ม้าที่กำลังคะนองและพยศต้องการมีบังเหียนและควานม้าผู้จับบังเหียนไว้เพราะฉะนั้นคนหนุ่มสาวที่กำลังคะนองก็ควรจะมีสิ่งที่บังคับไว้ด้วยและสิ่งนั้นไม่มีอะไรดีไปกว่าธรรมะแล้ว ธรรมะดีที่สุด ประเสริฐที่สุด คนที่ยังหนุ่มสาวมีหวังที่จะอยู่ไปในโลกอีกนานมากกว่าคนแก่ และจะมีโอากาสได้ทำความดีให้โลกมากขึ้นอีก ความจำเป็นในการหาหลักทางใจจึงมากกว่าคนแก่เป็นธรรมดา คนไม่มีหลักศาสนาในใจเป็นคนปราศจากเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ เขาอาจทำผิดทำเมื่อไร ก็ได้...การที่เราเรียกตัวเองว่ามนุษย์นั้น เราได้เข้าใจในหลักจริงๆหรือไม่ว่า มนุษย์หมายถึงอะไรคำว่ามนุษย์หมายถึงร่างกายและจิตใจต้องอาศัยกันอยู่ เช่นคำว่า กายกับใจประกอบกันเข้า คำว่า “มนุษย์” จึงเกิดขึ้น ถ้ามีกายไม่มีใจ หรือมีแต่ใจไม่มีกายก็หมดความเป็นมนุษย์ ทั้งสองอย่างต้องอาศัยรวมกันอยู่เสมอ และการบำรุงจึงต้องบำรุงทั้งสองอย่าง แต่คนเราส่วนมากมักพอใจบำรุงแต่ส่วนร่างกาย หาได้มีใครสนใจที่จะบำรุงใจไม่ และไม่ใช่จะได้บำรุงเท่านั้น ซ้ำร้ายคนเรายังทำลายใจกันอีก การทำลายใจของเราก็คือ การห่างเหินจากธรรมะ ถ้าเราบำรุงกายด้วยอาหารการกิน อาบน้ำตกแต่ง อย่างไหนแล้ว เราก็ต้องบำรุงใจด้วยอาหารและน้ำด้วย อาหารของกายเป็นข้าวอาหาร ผลไม้ต่างๆ แต่อาหารของใจนั้นเป็นธรรมะ ถ้าร่างกายอ้วน เพราะได้บำรุงอย่างดีแล้ว ก็ควรบำรุงใจให้กว้างด้วย ใจที่ขาดการบำรุงเป็นใจที่ซูบผอม และขาดกำลังต่อสู้ เมื่อขาดกำลังย่อมแพ้ข้าศึกได้ง่าย ข้าศึกทางกายนั้นได้แก่โรคภัยนานาชนิด ข้าศึกทางใจได้แก่ความชั่ว ทำใจให้อ่อนแอ ความชั่วที่เรียกว่า กิเลส มาร ซาตานต่างๆ และถ้าเอาชนะไม่ได้ก็ต้องแพ้ต่อมัน ความทุกข์ก็เกิดขึ้น ดังคำที่ว่า “การพ่ายแพ้เป็นความทุกข์” ทุกข์เพราะตกอยู่ในอำนาจของมารร้ายที่คอยดึงเราไปสู่หลุมดำ และต้องตกเป็นทาสของมัน พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า “การเป็นทาสเป็น ทุกข์หนัก” แต่ถ้าเราทุกคนมีหลักทางใจ มีอาหารหล่อเลี้ยง มีกำลังต่อต้าน ด้วยวิธีการเข้าหาธรรมะ สนทนาธรรมะ คิดค้นธรรมะให้เข้าใจแจ่มแจ้ง แล้วลงมือปฏิบัติธรรมนั้นๆ ให้ใจมีกำลังมั่นคง และจะไม่มีข้าศึกใดๆ มาทำร้ายเราได้ เมื่อไม่มีข้าศึกมารบกวน ก็นอนหลับอย่างเป็นสุข ธรรมะนั้นจะรักษาคุ้มครองผู้ปฏิบัติธรรมอย่างนี้ ดังนั้นแล้วธรรมนั้นต่างกับอธรรมและผลที่ได้ก็ต่างกัน คือ ธรรมจะนำตนไปสู่ทางที่ดี ส่วนอธรรมนั้นจะพาไปในทางที่ไม่ดี เราชอบอย่างไหนก็เลือกเอาเอง แต่เราคงไม่เลือกอธรรมแน่ๆ เพราะใจของคนทุกคนปรารถนาความสุขความเจริญ จึงหวังว่าเราทุกคนคงจะเลือกเอาธรรมะเป็นฝ่ายดี เป็นฝ่ายที่ทำให้เราเป็นมนุษย์อย่างสมบูรณ์
Author  : ธุลีดิน