พระโอวาทพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ประทานแก่คนไทย

             วันอังคารที่ 18 กุมภาพันธ์ 2535 (วันมาฆะบูชา) เวลา 14.00 น. ณ พุทธสถาน เหยาซื่อ

วันนี้เป็นวันมาฆะบูชา อาตมามีความดีใจที่ศิษย์สาธุชนทั้งหลาย วันนี้ได้มานั่งฟังธรรม (ตรัสเป็นภาษาบาลี....) ขอให้สาธุชนช่วยกราบพระแม่องค์ธรรม ให้อาตมาพูดภาษาไทย วันนี้ศิษย์สาธุชนออกไปตามวัด ตามวา อาตมามาถึงที่นี่ เห็นพวกเจ้ามีความศรัทธา ศิษย์สาธุชนจงนั่งลงให้หมด (ญาติธรรม กราบ) การบำเพ็ญธรรมะ เราจะต้องให้มีความลำบาก (เก็บเก้าอี้ขึ้น) ศิษย์สาธุชนจงนั่งลงกับพื้น การบำเพ็ญธรรมะนี้ จะต้องบำเพ็ญจิตของตัวเอง ให้สำรวมจิตอยู่ที่จุด (จุดที่พระวิสุทธิอาจารย์เปิดให้ ในวันรับวิถีอนุตตรธรรม) เราบำเพ็ญธรรมะกัน จะต้องบำเพ็ญด้วยความจริงใจ อาตมาในภาคบำเพ็ญอยากจะกล่าวกับสาธุชนทั้งหลาย เราบำเพ็ญจิตนั้น จะต้องให้บริสุทธิ์ผุดผ่อง การฟังธรรม ก็คือการศึกษา แต่ละคนจะต้องไปบำเพ็ญด้วยตนเอง บำเพ็ญนี้ไม่ผิดกับสัมมาสัมพุทธเจ้า โยมทั้งหลาย ขอให้พวกท่านบำเพ็ญต่อไป เราบำเพ็ญถึงที่สุด วันนี้ก็ขอแสดงความยินดีกับศิษย์สาธุชนทั้งหลายที่ศิษย์สาธุชน รู้จักการบำเพ็ญที่สัมมาสัมพุทธเจ้าบำเพ็ญมา ก็คือ บำเพ็ญจิต เราบำเพ็ญจิตแน่วแน่ เรามีความเข้าใจให้กับตัวเอง ความโลภหลงนั้น ก็จะไม่เกิดขึ้นกับตัวของเรา เราบำเพ็ญไปต้องรู้ถึง พระคุณของเบื้องบน อาตมาไม่เคยลงประทับพูดคุยกับโยมทั้งหลาย พวกเจ้าก็เหมือนกัน จะกลับขึ้นสู่แดนนิพพาน ขอให้ศิษย์สาธุชนจงมีแต่ความตั้งใจ ให้มีความอดทน การบำเพ็ญธรรมนั้น เราจะต้องฟันฝ่าอุปสรรคทั้งหลายจะต้องโดนเคี่ยวกรำ ศิษย์สาธุชนเข้าใจอาตมาเทศน์มั้ย (ทุกคนตอบว่า เข้าใจ) วันนี้อาตมามีบุญร่วมกับพวกเจ้านานหลายพันปี ไม่ได้เจอหน้ากัน อาตมาขอให้ศิษย์สาธุชนทั้งหลายจงรู้ไว้เถิด การบำเพ็ญธรรมนั้นก็ไม่หนีจากศาสนา ทุกศาสนาก็เหมือนกัน ขอให้เราทำดี ภพสุดท้ายที่แน่วแน่ ก็คือ การบำเพ็ญจิต ต้องบำเพ็ญให้ตัวของเจ้านั้น มีแต่ความสว่าง อย่าได้มีแต่ความสกปรกโสมม เราจะบำเพ็ญเวลาไม่ให้เวลาเหลือ เวลาเหลือน้อยมาก อาตมาวันนี้มีบุญร่วมกับเจ้า จึงได้มากล่าวตักเตือนพวกเจ้า อย่าได้หลงอยู่ในโลกกิเลสทั้งหลาย จงตัดเสียเถิด ตัวที่ทำให้เราเกิดความฉุนเฉียวนั้นไซร้ ก็คือตัวปลอมของเรานั่นเอง

ศิษย์สาธุชน จงจำคำของอาตมาด้วย ให้ศิษย์สาธุชน ตั้งแต่วันนี้จงบำเพ็ญศึกษา เคี่ยวกรำตัวเองเสีย เราบำเพ็ญจิตแล้ว ตา หู จมูก รวมทั้งคำพูด ขอให้ศิษย์สาธุชนทั้งหลายจงบำเพ็ญด้วย พยายามช่วยเวไนยสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงที่ยังคอยพวกเจ้าให้ช่วยอยู่ เราทำอะไรขอให้ระมัดระวัง อาตมาสำเร็จเป็นสัมมาสัมพุทธเจ้า อาตมาได้สั่งสอนศิษย์ทั้งหลาย จงมีแต่ความขาวสะอาด จิตให้ว่างอยู่เสมอ สำรวมจิตกันเอาไว้ เข้าใจไหม (ทุกคนตอบ เข้าใจ) อย่าได้เสียเวลา ที่เราบำเพ็ญดูเหมือนยากลำบาก แต่ว่าเราได้ก็สุขใจ ความสุขใจนั้นไซร้คือ ผลกุศลที่เราสร้างมา จะบำเพ็ญเหมือนอาตมานั้น บำเพ็ญได้ยากเหลือเกิน เจ้าต้องสำรวมจิต จะต้องจิตว่างเสมอ ให้จิตนั้นจงมีแต่ความสว่างเถิด อาตมาขออวยพรให้ศิษย์สาธุชนทั้งหลาย จงมีแต่ความสุข ความเจริญเถิด

(อาจารย์ถาม....) อาตมาช่วยเหลือทุกวัน ขอให้ศิษย์สาธุชน ทั้งหลายเชื่อมั่นในธรรมะนี้ ให้ศิษย์สาธุชนอย่าได้ปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไป การบำเพ็ญธรรมะนี้ ก็คือ การบำเพ็ญให้เรารู้ถึง จุดญาณที่เราจุติอยู่ แสงสว่างออกมาจากที่จุดนั้น เขาเรียกว่า จุดดับและจุดเกิดของเรา อาตมาขออวยพรให้ศิษย์ทั้งหลายจงมุ่งมั่นบำเพ็ญต่อไป อีกหน่อยพวกเจ้า ก็จะสำเร็จเหมือนอาตมา จุดนั้นเรียกว่า จุดของดวงประทีปเป็นจุดที่มีแสงมหัศจรรย์ ถึงแม้อาตมาจะบำเพ็ญมารู้ถึงจุดนี้ อาตมาขอแสดงความยินดีกับศิษย์สาธุชนทั้งหลาย ที่พวกเจ้าได้เปิดจุดนี้ เมื่อเปิดจุดนี้แล้ว เรายังจะต้องบำเพ็ญจะต้องสร้างกุศล จะต้องศึกษา เราถึงจะเข้าใจ ไม่ใช่ว่า เพราะว่าเปิดจุดนี้แล้ว ทุกคนจะกลับคืนสู่นิพพานได้ การที่เราจะกลับคืนสู่นิพพานไปนั้น เราจะต้องเข้าใจ เราจะต้องบำเพ็ญด้วยความจริงใจ ให้จิตของเรานั้นเป็นพุทธะที่แท้จริงศิษย์สาธุชนทั้งหลายอย่าได้ก่อกรรมก่อเวรกันอีกเลย การก่อกรรมเวรนั้นมันติดพันกันมาเป็นชาติๆ สิ่งไหนที่ไม่ดี ขอให้พวกเจ้าละทิ้งเสีย ตั้งต้นมาบำเพ็ญ การบำเพ็ญนั้น ไม่ได้สอนให้พวกเจ้างมงาย วันนี้เป็นวันมาฆะบูชา พวกเจ้ากราบบูชา ไปตามวัด ตามวาตามที่ต่างๆ บ้างก็เที่ยวสนุกสนานไม่รู้เลยว่า กาลเวลาคับขันเต็มที อาตมาขอเตือนพวกเจ้าทั้งหลาย จงบำเพ็ญกัน อย่าได้เสียเวลาไปเที่ยวกันอีกหนา ขอให้เจ้าบำเพ็ญเถิด อาตมามีเวลาไม่มาก ขอให้สาธุชน จงฟังธรรมะต่อไปเถิด วันนี้พวกเจ้ามาถึง ณ สถานธรรมศักดิ์สิทธิ์นี้ ศิษย์สาธุชนทั้งหลาย อาตมาจะอำลาแม่องค์ธรรมแล้ว ก็จะจากพวกเจ้าไป ขอให้พวกเจ้าจงบำเพ็ญต่อไปเถิด    

...........................................................................................................................................................................................................

พระโอวาทพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ครั้งที่ 2 วันจันทร์ ที่ 28 มีนาคม 2537 เวลา 10.22 น. ทรงเขียนกระบะทราย ณ พุทธสถานไท่ซิน
อ. หัวหิน จ.ประจวบคีรีขันธ์   ประทับทิพยญาณ ประทานพระโอวาท เป็น ร้อยกรอง

สิทธัตถะตรัสรู้สัมพุทโธ ถือศีลบำเพ็ญใต้ต้นโพธ์
คุณธรรมสืบทอดช่วยผู้หลง พระธรรมเผยแพร่ช่วยเวไนย
เราคือ ศากยะมุนีพุทธเจ้า รับบัญชาจาก
พระแม่องค์ธรรม เสด็จถึงสถานธรรม คารวะ
พระแม่องค์ธรรม จึงถาม เมธีทั้งหลายสบาย ฤา
จงตั้งศรัทธาจริงใจ เราจะให้โอวาท  ยุคสุดท้ายครั้งเดียวปรับแดนสรวง
มีชีวิตสิ้นสุดเข้ายุคศรีอาริย์ ฟ้าเปิดชะตาใหม่เริ่มคัดเลือก
ดีชั่วหยกหินแบ่งแถวกัน เซียนพุทธโพธิสัตว์รับฐานะอีก
คัดเลือกเซียนแท้ขึ้นอาสน์บัว อนุตตรธรรมในโลกีย์สามบัวปรากฎ
รหัสพุทธสามประสานกัน(ไตรรัตน์)  ปรากฎความแยบคายในแดนนี้
ฟ้าดินเปลี่ยนสี ภูเขาแม่น้ำน่ากลัว
เดี๋ยวนี้ธรรมะแพร่ทุกแดน  หลักธรรมแยบคายช่วยเวไนย
รู้ความลับสวรรค์แห่งธรรมะ แสงทองหมื่นสายส่องโลกีย์
ชี้บอกหลักสัจธรรมผู้รู้ก็หลุดพ้น รู้แจ้งเห็นจริงพ้นเวียนว่าย เข้าใจไหม?
ขอบอกอุบาสกทั้งหลายที่รับธรรมะ ยินดีมากๆ พบวิสุทธิอาจารย์
พ้นจากทะเลทุกข์ประจักษ์สัจธรรม เมื่อรู้ความหมายของธรรมะ
การบำเพ็ญต้องพึ่งตนเอง  เมืองนี้เมืองพุทธบรรยากาศดีงามปรากฎ
อนุตตรธรรมลงโปรดช่วยพุทธบุตร ผู้รู้รีบเร่งงานธรรมะ
บุกเบิกงานธรรมสร้างคุณงาม ดีมาก อุบาสกบำเพ็ญอรหันต์
เจอสัจธรรมไม่หลงจึงมีปัญญา เปิดสติปัญญาแบกภาระใหญ่
ช่วยครั้งสุดท้ายเวไนยทั่วพิภพ รู้ไหม? แล้วจึงบอกอุบาสิกาที่รับธรรมะแล้ว
ต้องมีใจศรัทธาให้เต็มที่  ความจริงเป็นงานอริยะที่หาได้ยาก
วันนี้ได้พบเป็นเรื่องมหัศจรรย์  วิญญาณเป็นพันๆหมื่นๆที่หลงเหลือ
ยังเวียนว่ายอยู่ในหกวิถี  พวกเจ้าสามารถได้รับพุทธะนี้
เป็นเวลาที่ต้องเร่งบำเพ็ญเพียร รู้ไหม? เมธีทั้งหลายโชคดีได้ขึ้นเรือธรรม
เดินเรืออริยะไปนิพพาน ทุกคนร่วมแรงร่วมใจก้าวไปข้างหน้า
จำทิศทางให้มั่นอย่าลังเล  โชคดีถันจู่ (เจ้าตำหนักพระ) ต้องบรรลุปณิธาน
ภาระยิ่งใหญ่แบกใส่บ่า  ไม่ควรบ่ายเบี่ยงตัดมุ่งมั่น
ไม่กลัวยากลำบากช่วยคนหลง  ก้าวไปข้างหน้าอนาคต
ต้องมีความดำริเป็นสัมมา  จับถือสายทองอันยิ่งใหญ่
ก้าวสู่หนทางสว่างไสว เข้าใจไหม?  วันนี้ผูกบุญสัมพันธ์กับทุกคน
มิใช่ธรรมดาเป็นความแยบคายยากจะกล่าว  อุบาสกอุบาสิกา ต้องสร้างตนเอง
พยายามวางโครงการเดินเรือธรรมเข้าใจไหม? ขอลาเมธีทั้งหลายกลับนิพพาน