สภาวะรู้ตื่น

 

                   ธรรมะที่แท้จริงแล้วนั้นมีอยู่ทุกที่ ทุกเวลา เพราะธรรมะคือธรรมชาติสมาธิเกิดขึ้นได้โดยที่เราไม่ต้องนั่งหลับตา วิปัสสนาไม่ได้เกิดจากการแสวงหาสิ่งเหล่านี้มีอยู่แล้วในตัวเรา การปฏิบัติธรรมที่แท้จริงนั้นคือความเรียบง่ายในการดำเนินชีวิต การใช้ชีวิตอย่างมีสติ คิด พูดและทำในสิ่งที่ดีงามตามศีลธรรม โดยไม่ต้องให้มีกฏเกณฑ์หรือข้อบังคับทางกฏหมายใดๆมากำหนดใจของเรา สิ่งที่เราควรรู้ก็รู้ สิ่งไหนที่ไม่จำเป็นต้องรู้ก็ไม่ควรเสียเวลาไปหาคำตอบเพราะว่าในคำตอบนั้นถึงรู้มาก็ไม่มีข้อยุติและไม่ได้ช่วยให้เราเข้าใจในทุกข์ของเรา สิ่งที่เราควรรู้มากที่สุดคือการเกิดทุกข์ หนทางของการดับทกุข์และการอยู่เหนือทุกข์ทั้งปวง การรู้จักตนเองและการรู้จักหน้าที่จะช่วยให้เรารู้จักกับความทุกข์และรู้ว่าชีวิตของเราควรดำเนินไปทางไหนแค่เราเข้าใจและยอมรับ การปฏิบัติธรรมจึงไม่ใช่การมุ่งแสวงหาปัญญาเพราะปัญญานี้มีอยู่แล้วในตัวของทุกคนเพียงแต่ถูกบังไปด้วยกิเลส ตัณหาและอวิชชา เราเพียงแค่เรียนรู้ว่าจะนำสิ่งของที่มาบังความคิดของเราออกไปได้อย่างไรเพื่อให้จิตหรือความคิดของเราทำงานได้อย่างเต็มที่ สภาวะการรู้ตื่นทางจิตเกิดได้แม้เพียงเสี้ยววินาทีแต่มันคือประสบการณ์น่ายินดียิ่งที่ทำให้เราค้นพบตัวตนที่ซ่อนอยู่ภายในตัวเราดังนั้นความรู้แจ้งจึงเป็นสิ่งที่ทุกคนมีอยู่แล้วแต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะสัมผัสมันได้อย่างถ่องแท้สิ่งนี้ไม่ได้เกิดเฉพาะกับผู้ที่คร่ำเคร่งกับการค้นหาหนทางหากแต่บางทีเราอาจพบสิ่งนี้ได้ในช่วงเวลาที่ผ่อนคลายและปราศจากความกังวลใดๆ………  ^^

ค้นพบหรือค้นหา

 

            ธรรมะที่แท้คือการค้นพบไม่ใช่การค้นหาและถ้าค้นพบได้เราต้องค้นหาในตัวเราเอง คนเราจะค้นพบธรรมะที่แท้ได้ที่ไหน เมื่อไร ไม่มีใครรู้ เราไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเราจะค้นหาธรรมะและรู้ตื่นได้ที่ไหนในคัมภีร์ก็มีบอกไว้เยอะมากๆแต่เราก็ไม่สามารถรู้ได้ว่าธรรมะแท้นั้นอยู่ที่ไหน นอกจากคนๆนั้นๆจะเป็นคนค้นพบด้วยตัวเองอาจจะมีคนช่วยชี้แนะเราแต่ก็แค่มาบอกเราว่าในตัวเรามีสิ่งนี้อยู่นะแต่เราจะค้นพบได้อย่างไรล่ะ ธรรมะแท้นั้นมีมาอยู่ก่อนแล้วเกิดขึ้นเมื่อไรไม่มีใครรู้ สร้างอะไรมาเท่าไรแล้วจะสร้างอะไรอีกหรือจะหยุดสร้างอะไรอีกก็ไม่มีใครรู้ ธรรมะนั้นก็คล้ายกับพระอาทิตย์ที่ถูกเมฆมาบดบังถ้าอยากให้พระอาทิตย์ส่องแสงได้ตามปกติเราต้องนำเมฆที่มาบังพระอาทิตย์นั้นออกไปโดยไม่ต้องไปแสวงหาวิธีเพิ่มแสงให้ดวงอาทิตย์แต่อย่างใด ตำราทุกตำราจึงเป็นเพียงแนวทางในการสอนและปฏิบัติ ถ้าจะเอา 84000 พระธรรมขันธ์มาย่อให้เหลือหลักใหญ่ๆตามคำสอนของพระพุทธเจ้าคงจะมีแค่ “การละเว้นความชั่วและเกรงกลัวต่อการกระทำบาปทั้งปวง” ถ้าเรารักษาสิ่งนี้ไว้ก็น่าจะครอบคลุมศีลและหลักปฏิบัติทั้งหมดของพระพุทธเจ้าได้

ห่างหายไปนานต้องขอโทษด้วยคะ ^^