บ่อยครั้งที่ชีวิตผิดพลาด..ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็แล้วแต่เรามักจะเอาสมาธิไปจดจ่ออยู่กับความผิดพลาดนั้นซ้ำเติมตัวเองให้ทุกข์...ให้เสียใจ และพยายามจะสร้างคำถามเพื่อค้นหาคำตอบให้ตัวเองอยู่เสมอทั้งๆ ที่เราก็รู้ว่าคำตอบที่สร้างขึ้นมานั้น มัน "ไม่ใช่ความจริง"ที่จะทำให้เราหลุดพ้นจากความเสียใจนั้นได้เลยเราจึงยอมติดกับดักความเสียใจอย่างถอนตัวไม่ขึ้น และกลายเป็นทาสของมันอย่างรู้ตัวรู้ว่าเสียใจแต่ก็ไม่ทำให้อะไรมันดีขึ้นมา และเราก็ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตได้แต่ทำไมเรายังเป็นทุกข์กับการเลือกที่จะเสียใจ และทำชีวิตให้มันแย่ลงกว่าเดิมทุกวันๆทั้งๆ ที่ก็รู้ว่ารสชาติของมันสุดแสนจะขมขื่นมากมายเพียงใด เพราะ"เราเริ่มต้นใหม่ไม่เป็น" เราเลยยังทุกข์ระทมไปกับความผิดพลาดของชีวิต
สิ้นสุดแล้วแต่ก็เริ่มต้นใหม่ไม่ได้...ไปไม่เป็น...เหมือนจะมองเห็นทางแต่ก็เลือกที่จะปิดหู ปิดตา และไม่พยายามจะเปิดใจ
เราจึงต้องอยู่กับความเศร้าเสียใจอยู่ทุกคืนทุกวัน ตอกย้ำความผิดพลาดให้ตัวเองอยู่อย่างนั้นลองมองดูวิถีดอกทานตะวันบ้างสิ ชีวิตมีแต่ความเบิกบานเพราะรู้จักที่จะใช้ชีวิตไปพร้อมๆ กับแสงตะวันแสงสว่างที่ส่องนำทางให้ชีวิตทุกชีวิต..."ยังคงมีชีวิต"แม้ยามที่ดอกทานตะวันร่วงโรย ก็ยังคงทิ้งเมล็ดพันธุ์ให้เจริญเติบโต งอกงามและรับแสงตะวันได้ใหม่อีกครั้ง
เพราะฉะนั้นเราต้องไม่ปิดตัวเอง แล้วจมอยู่กับความคิดที่ว่าชีวิตต้องเริ่มต้นใหม่ไม่ได้อย่าทำร้ายตัวเองด้วยการเศร้าเสียใจ
แล้วปล่อยให้ชีวิตมันไหลไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีคุณค่าและไร้จุดมุ่งหมายจงใช้ชีวิตให้เป็นดั่งเช่นดอกทานตะวัน แม้ยามผิดพลาด เสียใจก็จะมีทางออกของชีวิตเสมอ อับจนหนทางอย่างไรแสงสว่างจากดวงตะวันก็จะคอยส่องทางให้เราได้พบเจอทางออก"ชีวิตเราจึงมีทางออก ตราบใดที่บนโลกใบนี้ยังมีทิศตะวันออก"แม้ว่าชีวิตจะยังมืดมน จะยังคงจมอยู่กับความผิดพลาดเศร้าใจ ก็จงเศร้าให้ถึงที่สุด เสียใจ ก็จงเสียใจเสียให้พอหากยังร้องไห้ ขอให้ระบายน้ำตาออกมา อย่ากักเก็บมันไว้
เมื่อเราเสียใจอย่างถึงที่สุดแล้ว เราต้องกล้าลุกขึ้นมาปฏิวัติตัวเองและพร้อมที่จะเป็นคนใหม่ ที่ใช้บทเรียนจากอดีต
เป็นเหมือนเข็มทิศคอยช่วยบอกทางแก่ชีวิต เพราะ..."ความเศร้านั้นมีข้อดีข้อเสียในตัวมันเองข้อเสียคือทำให้เราโศกาอาดูร แต่ข้อดีของมันคือ...สอนให้เรารู้ว่าเราจะไม่ผิดพลาดตรงนี้อีก เราจะต้องไม่ร้องไห้ให้กับมันอีก"ใครบางคนเคยบอกเอาไว้ตอนที่เสียใจกับความผิดพลาดของชีวิตเพราะฉะนั้นแล้วเกิดเป็นคน มีความรู้สึกรู้สาเหมือนกันหมดสามารถเศร้าเสียใจกับอดีตที่ผิดพลาดได้เหมือนกันหมดและก็เริ่มต้นใหม่เหมือนกันหมดเช่นเดียวกันขอเพียงกล้าที่จะเป็นนกปีกหักที่พร้อมจะรักษาตัวเองและออกเดินทางได้โดยไม่กลัวว่าหนทางข้างหน้า จะผิด พลาดซ้ำสองอย่าลืมนะว่า…เรามีโอกาสผิดพลาดได้บ่อยครั้งเท่าไหร่ เราก็เดินถูกทางมากขึ้นเท่านั้น
สิ้นสุดแล้วแต่ก็เริ่มต้นใหม่ไม่ได้...ไปไม่เป็น...เหมือนจะมองเห็นทางแต่ก็เลือกที่จะปิดหู ปิดตา และไม่พยายามจะเปิดใจ
เราจึงต้องอยู่กับความเศร้าเสียใจอยู่ทุกคืนทุกวัน ตอกย้ำความผิดพลาดให้ตัวเองอยู่อย่างนั้นลองมองดูวิถีดอกทานตะวันบ้างสิ ชีวิตมีแต่ความเบิกบานเพราะรู้จักที่จะใช้ชีวิตไปพร้อมๆ กับแสงตะวันแสงสว่างที่ส่องนำทางให้ชีวิตทุกชีวิต..."ยังคงมีชีวิต"แม้ยามที่ดอกทานตะวันร่วงโรย ก็ยังคงทิ้งเมล็ดพันธุ์ให้เจริญเติบโต งอกงามและรับแสงตะวันได้ใหม่อีกครั้ง
เพราะฉะนั้นเราต้องไม่ปิดตัวเอง แล้วจมอยู่กับความคิดที่ว่าชีวิตต้องเริ่มต้นใหม่ไม่ได้อย่าทำร้ายตัวเองด้วยการเศร้าเสียใจ
แล้วปล่อยให้ชีวิตมันไหลไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีคุณค่าและไร้จุดมุ่งหมายจงใช้ชีวิตให้เป็นดั่งเช่นดอกทานตะวัน แม้ยามผิดพลาด เสียใจก็จะมีทางออกของชีวิตเสมอ อับจนหนทางอย่างไรแสงสว่างจากดวงตะวันก็จะคอยส่องทางให้เราได้พบเจอทางออก"ชีวิตเราจึงมีทางออก ตราบใดที่บนโลกใบนี้ยังมีทิศตะวันออก"แม้ว่าชีวิตจะยังมืดมน จะยังคงจมอยู่กับความผิดพลาดเศร้าใจ ก็จงเศร้าให้ถึงที่สุด เสียใจ ก็จงเสียใจเสียให้พอหากยังร้องไห้ ขอให้ระบายน้ำตาออกมา อย่ากักเก็บมันไว้
เมื่อเราเสียใจอย่างถึงที่สุดแล้ว เราต้องกล้าลุกขึ้นมาปฏิวัติตัวเองและพร้อมที่จะเป็นคนใหม่ ที่ใช้บทเรียนจากอดีต
เป็นเหมือนเข็มทิศคอยช่วยบอกทางแก่ชีวิต เพราะ..."ความเศร้านั้นมีข้อดีข้อเสียในตัวมันเองข้อเสียคือทำให้เราโศกาอาดูร แต่ข้อดีของมันคือ...สอนให้เรารู้ว่าเราจะไม่ผิดพลาดตรงนี้อีก เราจะต้องไม่ร้องไห้ให้กับมันอีก"ใครบางคนเคยบอกเอาไว้ตอนที่เสียใจกับความผิดพลาดของชีวิตเพราะฉะนั้นแล้วเกิดเป็นคน มีความรู้สึกรู้สาเหมือนกันหมดสามารถเศร้าเสียใจกับอดีตที่ผิดพลาดได้เหมือนกันหมดและก็เริ่มต้นใหม่เหมือนกันหมดเช่นเดียวกันขอเพียงกล้าที่จะเป็นนกปีกหักที่พร้อมจะรักษาตัวเองและออกเดินทางได้โดยไม่กลัวว่าหนทางข้างหน้า จะผิด พลาดซ้ำสองอย่าลืมนะว่า…เรามีโอกาสผิดพลาดได้บ่อยครั้งเท่าไหร่ เราก็เดินถูกทางมากขึ้นเท่านั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น